ما یه همسایه داریم که هرچی لازم دارن میان درب خونه ی ما رو میزنن! فکر میکنن خونه ی ما فروشگاهه یا دفتر اوقافه!
پیاز، چای، قند، شکر، ماست، نعنا، زنجبیل، نبات، نمک، گوجه و خیار برای سالاد، سبزی پاک کرده و شسته و خرد شده و تفت داده برای قرمه سبزی، سیب زمینی، خاکشیر، کبریت، پول و خلاصه هر چیزی که تو زندگی احتیاج باشه!
هیچی تو خونه شون پیدا نمیشه، توقع دارن همه ی احتیاجاتشون و ما برآورده کنیم
خب ما هم که تولید مواد غذایی نداریم! هر چی لازم داریم میخریم، اونا هم اگه بخرن دیگه نیازی به همسایه ندارن، ولی انگار مال همسایه بهشون مزه کرده! اصلا به خودشون زحمت خرید نمیدن
اگه یه بار و دو بار بود میشد سکوت کرد ولی اینا سیری ناپذیرن!
یه جو عزت نفس هم خوب چیزیه، خو شکمتون کارد بخوره:/ انقد واجبه که بخاطر مثلا سالاد، برید گردن کج کنید و پیش همسایه دست دراز کنید؟
حالا سور و ساتشون هم به راهه! بهترین لباسا رو واسه بچه هاشون میخرن، زن و شوهر دوتایی مواد مصرف میکنن، بعد که به ما میرسن میگن نداریم!!!
