آن زن با بچه آمد!

همونطور که تو این پست گفتم، جدیدا زدم تو کار شناسایی همکلاسی هام! :دی

بعد از جریان اون دوست سی ساله، چند نفر دیگه هم شناسایی شدن! که به شرح زیر میباشد:

یکی از خانمهای کلاس، خواهر مدیر دوم دبیرستانم بود

یکی از بچه ها تو شب شعر منو دیده بود (که تو این مورد، اینجانب شناسایی شونده بودم! :دی )

یکی از خانم ها، عروس دخترعموی مادربزرگم بود! (البته من ایشونو تا به حال ندیده بودم)

به دنبال شناسایی نفر قبل، یکی دیگه هم شناسایی شد و درواقع برادرزاده ی داماد دخترعموی مادربزرگم میشد :))))

ببینید تا کجاها رو شناسایی کردم :دی

آیا از بین شما کسی هست که برادرزاده ی داماد دخترعموی مادربزرگش رو بشناسه؟؟ =)))

خلاصه بگذریم!

اون خانم که عروس دخترعموی مادربزرگم بود، بچه اش رو با خودش آورده بود سر کلاس. یکی از خانمها ازش پرسید: همین یه دونه بچه رو داری؟

با تکان دادن سر و یه لبخند تصنعی بهش فهموند که: آره

اون خانم گفت: خدا برات ببخشه :)

خیلی بی تفاوت جواب داد: مرسی

انگار میخواست بحث رو تموم کنه!

من خیلی تعجب کردم! اصولا وقتی از کسی درباره ی بچه هاش میپرسن، با شوق و ذوق جواب میده!

اما دلیل رفتار از سر باز کننده اش رو بعد از اینکه شناساییش کردم فهمیدم!

این خانم قبل از این که عروس دخترعموی مادربزرگم بشه، متاهل بود و یه بچه داشت، اما کم کم با دوست شوهرش اصطلاحا رفیق شد و کارش به طلاق کشید؛ بعد از طلاق، بچه اش رو ول کرد و با دوست شوهرش (که همون پسر دخترعموی مادربزرگم باشه) ازدواج کرد و الآن از همسر فعلیش یه بچه داره (همونی که با خودش آورده بود سر کلاس)

بچه ی قبلیش هم توسط مادربزرگ پدریش نگهداری میشه

وقتی شناساییش کردم خیلی ناراحت شدم، آخه دربارش زیاد شنیده بودم و قصش خیلی برام ناراحت کننده بود

اون روز تا پایان کلاس دپرس بودم...

+ عنوان برگرفته از جمله ی معروف و خاطره انگیز کتاب فارسی اول دبستان ما: آن مرد با اسب آمد!