من یک حامی ام!
در راستای انجام یک حرکت فرهنگی و حمایت از تولید ملی و احترام به هنر و تشویق هنرمندان و داشتن تفریحات سالم و امثالهم، بر آن شدیم بریم سینما!
تصمیم داشتیم زود بریم که بتونیم یه جای خوب پیدا کنیم!
خلاصه رفتیم و دیدیم درب سینما بسته ست! باجه ی فروش بلیت هم بسته بود
یه کم در و دیوارا رو نگاه کردیم و اطلاعیه ها رو خوندیم، دیدیم اشتباه نکردیم، شروع سانس ده دقیقه دیگه ست، بیشتر که دقت کردیم دیدیم درب سینما یه کوچولو بازه! فهمیدیم بخاطر هوای سرد در رو به طور کامل باز نکردن
رفتیم داخل، سه چهار نفر حاضر بودن، بلیت خریدیم و بعد از یکی دو دقیقه درب سالن رو باز کردن و وارد شدیم.
یه سالن پر از صندلی و خالی از تماشاچی!!!
به جز ما که سه نفر بودیم، دو زوج دیگه هم بودن، دو زوج یعنی چهار فرد! و زوج هم که میدونید منظور یک خانم و یک آقاست، دو تا خانم دیگه هم بودن که با هم میشدیم 9 نفر!
نه نفری نشستیم و یه فیلم دیدیم :|
فیلم ایرانی هندی "سلام بمبئی"
یکی از اون زوجها انگار اومدنشون به سینما مناسبت داشت، چون خانمه یه شاخه گل و یه پاکت هدیه دستش بود، و با فضای هندی سینما همخوانی داشتن :)
فیلمش کاملا هندی بود، یه فیلم هندی به تمام معنا، که البته ایرانیزه هم شده بود! دیگه ببینید چطور میشه! اما پایانش بسیار خوب و زیبا و راضی کننده بود
+ ای همراهان منتظر سوژه! بدانید و آگاه باشید که اگه یه دختر با دیدن فیلم هندی گریه نکنه عجیبه! پس سوژه اش نکنید :/
پ.ن: پیرو اتمام رسالتم، آخرین حمایتم رو معطوف میکنم به یه بازی وبلاگی که دوستم واران جان ترتیب داده
اگه دوست دارید رقابت با من رو تجربه کنید تو این مسابقه شرکت کنید :دی
روزهـا ..
